Dansen staat voor Lonneke Tomas synoniem voor leven. Hoe hard het in haar hoofd ook stormt, ze zal altijd dansen. Dat heeft ze zich voorgenomen. Lonneke is een blogger. Haar boek bevat iets meer dan zestig blogteksten. Depressieve, hypomane en normale teksten lopen door elkaar heen. Zo krijg je een idee hoe het stormt in wat zij haar rare hoofd noemt.

Lonneke heeft een bipolaire en een persoonlijkheidsstoornis. Het telkens omslaan van stemmingen en de gemengde episodes daartussen vraagt heel veel van de schrijfster. In ‘Dansen’ laat zij zien hoe ze op allerlei mogelijke manieren probeert met haar ziekte om te gaan. Als lezer voel je hoeveel moeite de dagelijkse handelingen zoals douchen, een boodschap doen, iets koken, schoonmaken, haar kosten in een depressieve periode. Het leven wordt geleefd met het invullen van schema’s waarop trucjes staan zodat ze al die dingen toch kan gaan doen.

In een hyponamische periode heeft ze energie te over en wil ze niet weten wat een ander op die momenten van haar denkt. Niemand mag zien hoe ze de controle kwijt is. Haar persoonlijkheidsstoornis maakt het er niet gemakkelijker op. Ze is meer van het geven dan van het nemen. Dat maakt het voor haar moeilijk om hulp te vragen.

Dansen is een goed geschreven boek. Het is verhalend waardoor het je meetrekt in de wereld van de schrijfster. Het psychisch zieke levensdeel is onlosmakelijk verbonden met het gezonde deel. Tussen alle ellende zijn er luchtige teksten. De dagen waarop ze stabiel is, voelen als een adempauze. Het geeft een gevoel van vrijheid.

Mooi  is hoe Lonneke beschrijft wat reizen met haar doet. Ze houdt ervan om onderweg zijn. Dan is ze vrij.

Wie meer van haar wil lezen kan zich abonneren op haar blogs: www.lonnekeslevensdans.nl.

Addy Bakx