Na een lichte tia kijkt Amy, het alter ego van schrijfster Marion Wencker, terug op haar leven vanaf de kindertijd. Met haar drankverslaafde moeder in haar rugzak heeft ze tot dan toe een heftig leven geleid. Haar eerste sigaret rookte ze samen met een vriendje op de lagere school, haar eerste pilsje dronk ze op haar dertiende.

De roman is geschreven in de derde persoon waardoor het wat afstandelijk blijft. De heftige gebeurtenissen waarover verteld wordt, komen hierdoor minder hard binnen. Aan de hand van de rollen die een KVO-kind kan aannemen ziet Amy de rol van het zwarte schaap haar als tiener op het lijf geschreven. Het drankprobleem van haar moeder moest binnenshuis blijven. Amy kon de spanningen en de angst die dit bij haar opriepen met niemand delen. Als zeventienjarige vlucht ze in een opleiding en een baan in de verpleging van geestelijk gehandicapten. Daar komt ze in aanraking met drugs. Ze heeft diverse lesbische relaties.

Na een brommerongeluk verliest Amy in het ziekenhuis haar bewustzijn. Ze belandt in een depressie. Dat vormt het begin van de wil om af te kicken. Bij haar eerste opname is er een gesprek met de psychiater waarbij haar ouders aanwezig zijn. Daar spreekt ze zich uit naar haar moeder: ‘Ik zou graag willen dat je stopt met drinken en hulp zoekt’. De vuile was hangt nu buiten. Die blijft daar hangen. Tot op het einde van de roman blijft het drankprobleem van haar moeder ook Amy’s probleem.

Het boek is gelardeerd met songteksten die veel voor Amy betekenen en die ze bij tijd en wijle luidkeels meezingt. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld, soms is het even zoeken in welke tijd de gebeurtenissen zich afspelen. We volgen Amy op haar tocht door verschillende opnames in klinieken en therapieën. Ze kan zonder begeleiding haar vrije tijd niet goed invullen en gaat in vrije weekends buiten de kliniek vaak weer de fout in. Het ‘leren fietsen zonder wieltjes’ is moeilijk.

Nadat haar vriendin met haar breekt wordt ze dak- en thuisloos. Ze krijgt nog een laatste kans in de kliniek. Wanneer Amy daar weg is, komt ze te wonen in een probleembuurt. Ze werkt in ploegendienst in een metaalfabriek, maar het werk in de zorg blijft trekken. Na een herkeuring kan ze terug in haar oude werk. Ze komt in aanraking met coke, raakt steeds meer gespleten en smeekt uiteindelijk om een opname.

Na die periode verhuist Amy naar een andere buurt. Ze krijgt een relatie met Stefan, bij wie ze eindelijk rust vindt. Die relatie lijkt stabiel te zijn. Het is wrang dat Amy daags na het overlijden van haar moeder bericht krijgt dat de rechter tot verplichte opname van haar moeder heeft beslist.

Addy Bakx