Dit – kleine – boek heb ik vooral gelezen als herkenning van de vele verhalen die ik in mijn Steungroep hoor. 

Anja Douwes beschrijft haar eigen proces. Van “loslaten” tot “loskomen en afstand nemen“, niet meer alle aandacht en energie geven aan het verslaafde kind – “het wegcijferen voor je eigen kind” – maar je eigen rol durven bekijken. Hierbij speelt grenzen stellen een essentiële rol gezien als “het innemen van ruimte voor jezelf”. Ook helpt het je te realiseren hoeveel rollen je vervult: moeder, dochter, redder, partner etc. 

Ook het ontsluiten van jezelf door met anderen – partner, vrienden, zorgverleners, steungroepen – te praten geeft openheid en opluchting. 

“Het delen van ervaringen kan helpend werken en doorbreekt het gevoel van isolement.” 

30% van de jongeren kampt met psychische of verslavingsproblemen (Trimbos). 

Om meer inzicht te krijgen beschrijft Douwes verschillende modellen en programma’s zoals het “stappen programma” (Minnesota model, zie solutions-center.nl) en het bekende Kernkwadrant van Ofman. 

Jammer te moeten lezen dat zij niet vanzelfsprekend, of via haar huisarts, terecht kwam bij relevante groepen of organisaties op dit gebied. Zij kunnen voor zoveel steun zorgen. 

Verwacht geen diepgravend, wetenschappelijk boek maar een sympathiek, persoonlijk verhaal wat je kan aanzetten tot vervolgstappen waardoor je uit je isolement kunt komen. 

En vergeet niet… MIND Naasten Centraal biedt via lotgenotengroepen vele mogelijkheden tot steun. 

Hein van der Hulst