Johan en Nathalie zaten in een contactgroep van MIND Naasten Centraal:

Hoe ga je als ouders om met een kind met borderline? Johan en Nathalie, ouders van een dochter die extreem problematisch gedrag vertoonde, worstelden lang met die vraag. De contactgroep van MIND Naasten Centraal zette hen op het juiste spoor. “Dankzij onze deelname aan de contactgroep kreeg onze dochter het gevoel dat wij haar serieus namen. Dat was een keerpunt. Het gaat nu voortreffelijk met haar.”

Johan en Nathalie zagen het gedrag van hun jongste dochter veranderen toen ze een jaar of dertien was. “Ik kon haar gedrag niet goed plaatsen. Eerst denk je: ze is een bovenmatig lastige puber”, vertelt Johan. Nathalie: “Het was altijd al een pittig kind, maar dit was extreem. Ze luisterde helemaal nergens meer naar. Bovendien loog ze alles bij elkaar. Ik heb toen de Jeugdzorg gebeld. Maar die wilde meteen beginnen met psychologen en psychiaters, terwijl wij eerst wilden uitzoeken wat er precies mis ging.”

Ook het contact met de RIAGG bood geen soelaas. Intussen werd de situatie thuis steeds nijpender. “En er was nog steeds geen diagnose”, zegt Johan. “Onze dochter wilde zelf ook graag weten wat er aan de hand was. Ze heeft toen op eigen initiatief een instituut benaderd. Daar moest ze een korte vragenlijst invullen waarna onmiddellijk bleek dat ze borderline had.” Een onbekende aandoening voor beide ouders, maar de opluchting overheerste. Johan: “We hadden eindelijk een diagnose. Het duurde echter nog lang voordat ze met het professionele hulpverlenerstraject kon beginnen. In de tussentijd zaten wij nog met haar gedragsprobleem. Ze was thuis vrijwel onhandelbaar en is op zichzelf gaan wonen. Maar wij hadden ook hulp nodig. We zijn gaan zoeken, vonden op internet MIND Naasten Centraal en hebben ons aangemeld voor de gespreksgroep.”

Toon begrip
Nathalie over de verwachtingen die zij vooraf had van de gespreksgroep. “We wilden horen hoe we dit probleem het beste konden aanvliegen en we zochten gelijkgestemden die begrepen waar we het over hadden.” Die verwachtingen werden waargemaakt, geeft Nathalie aan. “We kregen bruikbare adviezen, maar konden dankzij onze jarenlange en pittige ervaring met deze problematiek zelf ook andere ouders adviseren. Bijvoorbeeld over het stellen van grenzen, heel belangrijk bij borderline.”

Johan en Nathalie hebben het nodige opgestoken van de contactgroep. Johan: “We hebben geleerd dat het helpt als je eerst begrip toont. Zet bij problematisch gedrag niet meteen je hakken in het zand, maar geef aan dat je het heel vervelend vindt voor je kind. Word niet boos, maar vraag: Wat kunnen wij doen om het voor jou gemakkelijker te maken?” Hun aanpak veranderde door hun deelname aan de contactgroep niet wezenlijk, maar werd wel bijgestuurd. “Het zwaartepunt verschoof van steeds eerst je gelijk willen halen naar het tonen van begrip,” licht Johan toe. Niet onbelangrijk was ook dat hun dochter positief reageerde op het initiatief van haar ouders. “Zij kreeg eindelijk het gevoel dat ze werd gehoord. Als je eerst vraagt wat je kunt doen om haar gelukkig te maken, maakt dat wel verschil. Dat ze echt gehoord werd is een keerpunt geweest”, aldus Nathalie.

Drempel
We zijn nu een paar jaar verder en de situatie van hun dochter is aanzienlijk verbeterd. Johan: “Het gaat voortreffelijk met haar. Ze woont zelfstandig, heeft een baan en is een volwaardig lid van de maatschappij. Soms botst het nog, maar veel minder vaak en het duurt ook minder lang.” Nathalie: “Ze heeft met behulp van psychologen, medicatie en anderen drie jaar hard aan zichzelf gewerkt. Dat ze nu maatschappelijk zo goed zou functioneren konden wij in die moeilijke periode niet voorzien.”

Dit succes zou zonder de contactgroep van MIND Naasten Centraal niet mogelijk zijn geweest, benadrukken beiden. “Natuurlijk kan het spannend zijn om je op te geven, want je erkent feitelijk dat je een probleem hebt”, zegt Nathalie. “Maar het geeft zo’n goed gevoel als je merkt dat je niet alleen in deze situatie zit.” Johan tot slot: “Stap over die drempel, ervaar het gewoon. Het heeft ons én onze dochter onvoorstelbaar veel geholpen.”

Om privacyredenen zijn de namen Johan en Nathalie gefingeerd. Hun echte namen zijn bij de redactie bekend.