Dit boek is een autobiografisch verhaal van Anika. Wij volgen haar, via talloze fragmenten, in haar ontwikkeling van baby tot getrouwde vrouw. 

Haar leven bestaat uit een opeenvolging van – dramatische – ervaringen: faalangstig (ze moet goede cijfers halen), omgaan met scheiding en ruzies tussen haar moeder en haar nieuwe vriend, teleurgesteld door mensen in haar omgeving etc., maar ook gesteund door m.n. leerkrachten (soms ware therapeuten), haar vader en – later – haar partner. 

De diagnose depressie en faalangst wordt op haar achttiende vervangen door borderline.  

De vele ruzies thuis laten diepe sporen achter plus een permanent gevoel van onveiligheid. 

Zij verblijft in klinieken en volgt vele therapieën ondermeer ook om haar zelfmutilatie onder bedwang te krijgen evenals haar behoefte aan veiligheid. 

Uiteindelijk vindt zij gehoor bij een psychologe met wie zij een warme band krijgt. Dit in tegenstelling tot de zorg: “de RIAGG komt voor de zoveelste keer zijn belofte niet waar”. 

Haar naasten, moeder, vader, zus en vrienden, hebben er een zware dopper aan maar laten haar niet vallen, hoe zwaar het soms ook is. 

En, uiteindelijk, vindt zij haar weg en schrijft dit boek. Knap werk. 

Het is indrukwekkend om haar vele worstelingen van zo dichtbij te mogen volgen. 

Het boek zou nóg waardevoller worden als het fenomeen borderline meer – ook theoretische – onderbouwing zou bevatten waardoor de lezer, en ook de naasten, meer zicht zouden krijgen op het hiermee omgaan. 

Hein van der Hulst