Wieneke van der Meijs MIND

Gespreksgroep Kind van Utrecht

Bij voldoende belangstelling start binnenkort (voorjaar 2025) een kortlopende gespreksgroep om daarna te vervolgen met een doorlopende groep. – Kortlopende gespreksgroep: Minimaal 8, maximaal 10 bijeenkomsten. De gesprekken verlopen via een thema – Doorlopende gespreksgroep: 1 x per maand.

Beide groepen bestaan uit 8 deelnemers en een ervaringsdeskundige gespreksbegeleider. Het doel is elkaar te ondersteunen en stimuleren door het uitwisselen van ervaringen. Thema’s die aan bod komen zijn o.a: grenzen, identiteit, relaties, schuld en schaamte. Daarnaast blijft er ruimte voor in te brengen thema’s die relevant blijken voor de groep. De gespreksgroepen vinden plaats in Utrecht west (Lombok) op de dinsdagavond van 19:30-21:30 uur, vanaf 19 u welkom met koffie / thee.

De groep wordt begeleid door een gespreksbegeleider met KOPP ervaring. Voor meer informatie of om op de plek van geïnteresseerde komen te staan: stuur een mail met je telefoonnummer naar gespreksleider Petri via koppkvo@gmail.com

Ben je nog steeds bij je vrouw?- Han Verkerk

Het boek is te lezen als een soort dagboek dat de auteur schreef over de afgelopen 10 jaar. Hij beschrijft het proces waarin zijn vrouw te maken kreeg met een bipolaire stoornis.

Het is een openhartig verslag, niet alleen over wat hem, zijn vrouw en kinderen overkwam maar met name wat de gevolgen ervan voor hun hele “systeem” waren. Het voelt bijna alsof je deel ervan mag uitmaken.

De rol van de GGZ -soms beperkend soms juist verruimend-, en van naasten wordt goed uiteengezet. De titel van het boek refereert aan een opmerking die een naaste maakte en illustreert het onbegrip bij deze, vaak niet zichtbare ziekten, terwijl de vraag “Hoe gaat het met jou?” zo helpend kan zijn.

Voor de GGZ schrijft de auteur “de partner niet in de steek te laten” wat helaas nog wel gebeurt.

Het boek is breed opgezet, van bipolair, depressie tot aan KOPP- problematiek en euthanasie. Het is informatief via korte beschrijvingen van psychische ziektebeelden. Ook worden tips gegeven hoe met deze problematiek om te gaan.

Het komt wat vreemd over dat de arts met wie zijn vrouw een goede band had opgebouwd, haar euthanasieverzoek niet ondersteunde… ”Dus dat was wel te begrijpen dat hij haar niet wilde helpen”..?

Het boek wordt gelardeerd met vele foto’s van rekeningen e.d. die niets toevoegen aan het verhaal.

Al met al een prettig leesbaar boek met niet zozeer nieuwe inzichten maar wel een persoonlijke en empathische omschrijving van een zo moeilijk proces.

Hein van der Hulst

Afscheid

Enkele jaren nadat mijn moeder was overleden, had ik een indringende droom over haar. Ik droomde dat ik samen met mijn moeder in een houten bootje zat, dat in het midden van een groot meer dreef. Het was donker in de droom en zowel het water als de lucht hadden een betoverend mooie, donker-blauwe kleur. Het leek alsof we in een andere wereld waren. Doodstil was het en niets bewoog. Er was niemand anders dan ons tweeën. Ik voelde een enorme rust en wist dat mijn moeder was teruggekomen om afscheid van me te nemen. Ze liet mij weten dat het goed met haar was en zonder dat ze het benoemde, wist ik hoeveel ze van mij hield. Het was belangrijk voor haar dat ik me dat realiseerde.

Lange tijd heb ik gedacht dat mijn moeder niet van mij hield. Vele jaren ben ik haar kwijt geweest en overheersten mijn angst voor haar tijdens de psychoses en mijn boosheid over het gemis van mijn in wezen lieve en zachtaardige moeder. Na haar overlijden heb ik geleerd om op een andere manier te kijken naar alles wat er in het verleden is gebeurd en ik ben nu in staat om te zien wie mijn moeder werkelijk was. Ik weet dat haar psychische kwetsbaarheid en alles wat die met zich meebracht haar niet definieerden, integendeel zelfs. Dat te voelen is een groot geschenk.

Mede door de droom heb ik geleerd hoe belangrijk het is om op een goede en positieve manier afscheid te nemen, ondanks dat dat ook pijnlijk kan zijn. Daarnaast is afscheid nemen niet per se een einde. Dat geldt zowel voor een afscheid van mensen die nog in leven zijn als van hen die zijn heengegaan.

Dat geliefde overledenen niet langer fysiek aanwezig zijn, wil niet zeggen dat ze niet voortleven in ons hart en in onze herinneringen. Het kan heel fijn zijn om geliefden te herdenken door het aansteken van een kaarsje bij een foto en door hun graf te bezoeken. Of door simpelweg aan hen te denken. We hebben ieder onze eigen gewoonten en rituelen daarin.

Mijn pas veel later overleden vader was de grond onder mijn voeten. Afscheid nemen van hem bracht mij aan het wankelen en ook al weet ik dat ik prima op eigen benen kan staan, het deed me zoveel meer dan ik had kunnen denken. Dankbaar ben ik voor alles wat hij mij heeft geleerd en dat hij zo lang bij ons heeft kunnen zijn. Af en toe komt hij bij me langs. Hij kan nog steeds zijn hoofd schudden als ik bepaalde keuzes maak die hij nooit gemaakt zou hebben, maar tegelijkertijd voel ik zijn liefdevolle nabijheid en weet ik dat het goed is zoals ik het doe.

In mijn beide zoons leven mijn ouders voort. Wat een geschenk om moeder te worden van deze twee jongens, wat hebben ze mij veel geleerd. Zonder hen was ik niet geweest waar ik nu ben, want nadat ik moeder was geworden, realiseerde ik mij dat ik flink aan de bak moest om te helen wat van binnen kapot was. Dat was noodzakelijk om een goede moeder te kunnen zijn en het heeft jaren geduurd, maar het is het alleszins waard geweest.

De tijd is voor mij aangebroken om afscheid te nemen als blogschrijver van Naasten Centraal. Als vrijwilliger blijf ik heel graag meedraaien op de Kind van Dag en wie weet wat er nog volgt.

In ieder geval, tot ziens!

Ilona Lekahena

Tunnelgedachten – Marieke van Peer

Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Eef, die dertien jaar oud is als haar ouders gaan scheiden. Ze leert vrij makkelijk, heeft fijne vriendinnen en speelt handbal. Een tiener met een goed leven in een fijn gezin en huis. Vanaf het moment dat haar ouders uit elkaar gaan voelt Eef zich verantwoordelijk voor het geluk van haar ouders en gedraagt ze zich sociaal wenselijk: hoe hoort een dochter zich te gedragen wiens ouders het moeilijk hebben? Ze voelt zich verantwoordelijk voor haar vader die steeds verder wegzakt in een depressie en voor haar moeder die keihard werkt en moeite heeft om rond te komen. Ze cijfert zichzelf weg door voor haar vader te zorgen, zich niet te uiten, zich anders voor te doen dan ze zich voelt en krijgt eetproblemen. Haar vriendinnen zijn de lichtpuntjes in haar bestaan en bieden afleiding al weten ook zij niet wat er werkelijk in hun vriendin om gaat.

Het boek is een roman, waarin eigen ervaringen en gevoelens van de schrijfster vermengd zijn met ervaringen van andere kinderen die ze in haar werk heeft ontmoet. De beschrijving van het uiterlijk en gedrag van de depressieve vader, evenals de trieste omgeving waarin hij leeft wordt treffend beschreven. Zo ook het naargeestige gevoel dat Eef hierdoor krijgt. Tegelijkertijd worden sommige gedragingen en gevoelens van Eef omschreven met volwassen taal, niet met taal van een tiener. De band van Eef die ze met haar ouders heeft voordat de scheiding een feit is, wordt niet beschreven. Of Eef haar gevoelens met haar ouders of vrienden kon delen voor de scheiding, is ook niet bekend. Voor mij maakt dat het verhaal op sommige vlakken niet authentiek en laat mij als lezer achter met vragen. In vele hoofdstukken wordt beschreven dat Eef bier gaat halen voor haar vader. Waar haalt ze dat geld vandaan? Hoe kan dat als je minderjarig bent en zelf naar feestjes gaat met ID plicht? Hoe kan het dat Eef op de been blijft ondanks herhaaldelijk overgeven en nauwelijks of niet eten? Hoe kan het dat Eef’s moeder hardop zegt dat ze weet dat haar ex door zijn depressie geen aandacht besteedt aan zijn kinderen en Eef altijd het initiatief moet tonen, maar er nooit een gesprek hierover gevoerd wordt tussen moeder en dochter?

Ik vind het boek een goede beschrijving van veerkracht en loyaliteit van een tiener die het moeilijk heeft vanwege de gevolgen van een opgebroken gezin. De troosteloze situatie waarin de vader leeft komt hard binnen en is treffend beschreven. De schrijfster geeft aan de hoop te hebben dat dit boek lotgenoten van Eef aanspoort hulp te zoeken of hen hulp doet accepteren. Ik denk niet dat dit effect behaald kan worden daar Eef dit zelf absoluut niet doet en dus anderen hier ook niet mee zal inspireren of motiveren.

Ingeborg Jansen

Kind van Dag 2024 op 2 november, schrijf je nu in!

Kom je ook? Meld je aan voor deze jaarlijkse ontmoetingsdag van Naasten Centraal voor volwassen kinderen van ouders met psychische of verslavingsproblemen (KOPP/KOV)*. Een dag vol herkenning, erkenning en verdieping, in een veilige en informele sfeer.

Datum en tijd: Zaterdag 2 november 2024 van 10.00 tot 16.00 uur
Locatie: Corderius College, De Ganskuijl 105, 3817 EZ Amersfoort

*KOPP: Kind van Ouder met Psychische Problemen, KOV: Kind van Ouder met Verslavingsproblemen

‘KOPP en relaties’

Dit jaar duiken we dieper in het thema ‘Relaties’ in de breedste zin van het woord: relaties met vrienden, familie, collega’s of met jezelf. Fabien Schiereck en Paul Hendriks zijn dit jaar onze sprekers. Fabien is interactie coach in de zorg en Paul is ervaringsdeskundige coach in jeugdzorg. Ronald Molenaar en Simon van der Veer (wellicht bekend van eerdere edities van de ‘Kind van Dag’) zullen deze dag modereren.

Workshops 

In de middag volg je een workshop. Deze mag je zelf kiezen. De beschrijvingen van de workshops vind je hier. Bekijk deze lijst vóórdat je het aanmeldformulier invult. Alle workshops hebben een maximaal aantal deelnemers. Wanneer een workshop vol is, kun je deze helaas niet meer kiezen.

Lijst met Workshops.

Aanmelding en kosten   

De toegangsprijs is € 25. Je kunt alleen naar de dag komen als je je hebt aangemeld. Let op: bekijk eerst de lijst met workshops hierboven. Je kunt je opgeven voor één workshop. Is het voor jou niet haalbaar om de toegangsprijs te betalen? Neem dan contact op met het bureau via info@naastencentraal.nl. 

Naar het aanmeldformulier.

Programma

9.45 uur locatie open

10.00 uur          ontvangst met koffie en thee  

10.30 uur          opening en afsluiting KOPP/KOV aan ZET

11.00 uur          Interactieve sessie met Paul,Fabien en Simon

12:15 uur          lunchpauze (en tijd voor de boekenmarkt)   

13:30 uur          workshop naar keuze  

15:15 uur          korte pauze   

15:30 uur          gezamenlijke afsluiting

16.00 uur einde

Locatie 

Openbaar vervoer  
Vanaf station Amersfoort is het ongeveer 30 minuten lopen. Met een OV-fiets ben je er in 8 minuten. Er rijden verschillende buslijnen vanaf het centraal station richting het Corderius College: kijk voor de mogelijkheden op www.9292.nl en/of www.ns.nl. Met de bus doe je er ongeveer 15 minuten over.   
 
Auto  
Het Corderiuscollege staat in een woonwijk. Er is in de wijk weinig ruimte om te parkeren. Wel kun je parkeren bij voetbalclub CJVV. Vanaf daar is het enkele minuten lopen naar het Corderius College. Parkeren hier is gratis.   

Voorwaarden Kind van Dag 

Persoonsgegevens 
Je gegevens worden vastgelegd door Naasten Centraal, maar alleen om te gebruiken in verband met de Kind van Dag.

Annuleringsvoorwaarden  
Bij annulering door jou als deelnemer is restitutie van de toegangsprijs helaas niet mogelijk. 

Geschiedenis van de naastenbeweging in Nederland

Naasten Centraal is een van de oudste naastenorganisaties in de ggz: haar voorlopers In Perspektief en Labyrint werden begin jaren tachtig opgericht. Maar zij waren niet de enige. Over hoe en waarom de naastenbeweging in Nederland juist toen ontstond schreef historica Irene Geerts een proefschrift, waar ze op 25 oktober op promoveert.

In Perspektief was een initiatief vanuit de gereformeerde kerken, dat vanaf 1981 gelovige naasten bijelkaar bracht om elkaar te steunen in lotgenotengroepen en iets te doen aan het stigma waar zij in kerkgemeenschappen tegenaan liepen. Oprichtster Christien le Clerq kwam al vroeg in contact met Linda Horn van de stichting Pandora, die ook bezig was met het opzetten van een organisatie van en voor mantelzorgers die zochten naar informatie en steun. Dat initiatief was echter nadrukkelijk bedoeld voor alle naasten, ongeacht hun levensbeschouwing. Samen een naastenorganisatie stichten lukte daarom niet, en zo zag in 1985 naast In Perspektief de stichting Labyrint het levenslicht.

Nagenoeg tegelijkertijd verschenen er echter nog meer naastenorganisaties op het toneel. In 1984 werd de Vereniging Ouders van Chronisch Psychotici opgericht, die later verder ging onder de naam Ypsilon; en ook de Alzheimerstichting, het huidige Alzheimer Nederland. Allemaal werden ze nog voorafgegaan door de Landelijke Stichting Ouders van Drugsverslaafden uit 1980. Dat al deze clubs binnen een periode van vijf jaar opstonden, had te maken met een combinatie van ontwikkelingen in de ggz en de tijdgeest.

Naasten waren in de jaren zeventig buitenspel komen te staan in de ggz. De focus van hulpverleners was steeds meer komen te liggen op de cliënt, die bovendien vaak werd aangemoedigd zich los te maken van de familie. Dat had te maken met de populariteit van wetenschappelijke theorieën die het gezin, en met name de moeder, zagen als de oorzaak van ernstige psychische problemen. Daarnaast kwam er dankzij de cliëntenbeweging, die tien jaar eerder was opgestaan, wetgeving die de autonomie en privacy van cliënten beschermde. Hoe belangrijk dat ook was voor de emancipatie van cliënten, de te strikte toepassing ervan door hulpverleners maakte dat naasten ondanks de zorg die zij droegen vaak werden buitengesloten van overleg en ondersteuning.

In een klimaat van individualisering kwam in de jaren tachtig ook de emancipatie van naasten op gang. Labyrint en In Perspektief vochten voor erkenning van hun moeilijke positie, maar altijd met respect voor de autonomie van de cliënt. Zo ontwikkelden deze organisaties al vroeg psychoeducatie. In 1997 gingen ze onder de naam Labyrint~In Perspektief alsnog samen verder, en sinds 2022 doen ze dat als Naasten Centraal.

De ontstaansgeschiedenis van Naasten Centraal is onderdeel van een bredere geschiedenis van de naastenbeweging die centraal staat in het proefschrift Family matters, The rise of the Dutch family movement in psychiatry 1960-2000 van Irene Geerts. Ze promoveerde hierop op 25 oktober aan de Open Universiteit. Wilt u een gratis digitaal exemplaar van het proefschrift ontvangen? Stuur dan een e-mail naar Irene.

Om deze geschiedenis voor iedereen toegankelijk te maken, wil Irene haar proefschrift bewerken tot een online canon van de naastenbeweging in het Nederlands. Hiervoor is een crowdfundingactie opgezet. Wilt u helpen om deze canon mogelijk te maken? Kijk op canon sociaalwerk Nederland.

(ex)Partner van dag: Herkenning, steun en medeleven

Verslag van de landelijke dag voor (ex)partners van iemand met psychische problemen

Op zaterdag 20 april 2024 werd alweer de derde ‘(ex)Partner van’ ontmoetingsdag georganiseerd door Naasten Centraal. Voor het eerst was het programma verspreid over de hele dag.

Eigen verhaal

Om 10 uur druppelden de gasten binnen en werden zij voorzien van koffie of thee.

Wieneke opende de ‘Partner van’ dag met een welkomstwoord. Omdat ieder zijn eigen verhaal heeft deelden we erna de groep in 3 subgroepen. Partners, ex-partners en (ex)partners met kinderen. In de subgroepen was er ruimte voor wat mensen kwijt wilden over hun situatie. Geregeld gingen er uitingen van herkenning, steun en medeleven door de groep. Iedereen had zijn eigen verhaal over zijn eigen leven met een psychisch kwetsbare partner. Na de subgroepronde in de ochtend zochten mensen elkaar op om nog even door te praten of onder het genot van een goed verzorgde lunch het hoofd leeg te maken met alledaagse gesprekjes.

Geweldloze communicatie, hoe dan?

Na de pauze was er een gezamenlijk programma. Fabien Schiereck kwam ons een workshop ‘Geweldloze communicatie’ geven. Vanuit de groep kwamen er bij aanvang van de workshop wat uitingen van ongeloof. Hoe kan je geweldloos communiceren in een situatie waarin de spanning je boven het hoofd groeit omdat je het zwaar hebt met je partner?

Fabien maakte een ronde door de groep waarbij iedereen een vraag mocht stellen vanuit zijn eigen situatie. Vragen als ‘waarom heb jij vanavond niet gekookt?’ ‘Jij bent net zo psychopathisch als je moeder!” En, ‘Hoe vertel ik mijn kinderen dat ik andere verwachtingen heb van de situatie dan zij? ’ Fabien legde uit dat ons natuurlijke reactiesysteem lijkt op een jakhals. Fel, oordelend en verwijtend angstig vanuit onze eigen emotie. Hoe mooi zou het zijn als we zouden kunnen reageren vanuit het beeld van een giraffe? Die overziet de situatie en kan beter relativeren voor die reageert.

Wat is je behoefte?

De giraffe en de jakhals stonden gecentreerd afgebeeld op een mat met de woorden Houvast, Autonomie, Relatie en Trots er omheen. Fabien nodigde ombeurten vragenstellers uit. Wat is je vraag? Hoe voelde je je erbij en wat is je behoefte? De vragensteller werd uitgenodigd het passende vak te zoeken en daar te gaan staan. Vervolgens werd samen nagedacht over de behoefte van diens partner. Waar wringt het? Is dat te begrijpen? Wat zou je anders kunnen verwoorden in eenzelfde situatie? Er werden mooie inzichten opgedaan bij de workshop.

De middag werd afgesloten met de mogelijkheid om nog even met elkaar individueel na te praten voor wie daar behoefte aan had. Daarmee kwam er een einde aan deze 3e ‘Partner van’ dag. Een dag waar het organiserend team Dieneke Leonie, Terry en Dominieke met een goed gevoel op terug kijken. De komende tijd gaan wij de evaluaties verwerken en ons inzetten voor de volgende editie van deze bijzondere dag.

Wil je een uitnodiging ontvangen voor de volgende landelijke dag? Mail naar partnersvan@naastencentraal.nl

De kracht van netwerken- hoe is het om een (ex)partner te zijn van iemand met psychische aandoening?

Ik ben een ex-partner van iemand met een psychische kwetsbaarheid en heb me enorm alleen gevoeld. Je bent heel erg kwetsbaar want de vieze was buiten hangen doen we niet graag en niet snel. In de koffiepauze op het werk praat je over hoe leuk je weekend is geweest en niet hoe je ten onder gaat aan macht, manipulatie, agressie. Of dat je te maken hebt met huiselijk geweld. Toen er dan na eindelijk 19 jaar hulpverlening aan de horizon kwam leerde ik erover praten en kreeg ik kennis van bepaalde ziektebeelden. Ik las artikelen en soms een boek. Mijn geluk was een hulpverlener die haar hoofd boven het maaiveld uit durfde te steken. Die mij kennis gaf waardoor ik met tools verder kon gaan met dit proces.

Openheid en herkenning

Toen ik ben gaan praten werd het duidelijk dat er veel meer mensen ‘in de knel’ zitten. Door mijn eigen openheid, hielp ik mensen (onbewust) om zaken bespreekbaar te maken en aan te gaan. In mijn hoofd was onze problematiek een monster geworden. Er klopten heel veel zaken niet maar leg daar als ‘niet professional’ de vinger er maar eens op. Op een moment ging ik op het internet op zoek naar lotgenoten. Ik kwam terecht bij de steungroep van Naasten Centraal in Nijmegen geleid door Hein van der Hulst. De herkenning en erkenning is groot. Verbazing had ik de eerste keer bij de verhalen. Een rode draad in onze levens was zichtbaar. Eindelijk kwam er, door het vele praten, ook met de hulpverleners die betrokken waren, een naam voor het grote monster in mijn hoofd. Dit is essentieel om verder te komen in je eigen proces.

Doe het niet alleen!

Nog iets wat essentieel is dat je niet op een eiland blijft zitten. Doe het niet alleen! Op een bepaald moment heb ik gekozen om in mijn netwerk te gaan praten. Over het monster wat persoonlijkheidsstoornis heet.

Iedereen die dicht bij mij stond kende allang de verhalen, een van mijn vriendinnen zei op een bepaald moment, “je hebt nu al 6 cassettebandjes opgenomen, ga je nu nr. 7 erin doen?”

Mijn boodschappen aan andere partners zijn:

– zoek hulp wanneer je denkt of voelt dat er iets niet klopt

– praat erover met mensen die je vertrouwt

– doe het NIET alleen.

– kennis is macht!

– gebruik het internet en sociale media

De kracht van netwerken, mijn persoonlijke ervaringen

– Vriendinnen die me huissleutels toevertrouwen, mijn huis is die van jou….24/7

– Mensen die altijd bereid zijn te luisteren, hoe vaak ik ook klaag of zeur….

– Ik zocht een eettafel, mijn kapster had een tafel over en wilde hem aan mij verkopen. Ik besprak dit met mijn hulpverlener die zorgde voor een busje met mankracht. De tafel mocht opgeslagen worden bij een vriendin, die mij bijstaat en helpt waar ze kan.

– Hulpverleners die echt meedenken, doen wat ze zeggen en zelfs nog meer.

– Mijn persoonlijke aard was altijd het ‘zelf doen’, dat voelt eenzaam en dan mis je ook feedback en het sparren. Dus; zoek contacten, wees zuinig op je netwerk, breid het uit waar nodig met goede mensen en stel je open voor hulp. Hoe moeilijk dat soms is!

Hein van der Hulst

De Naastenlijn (0900-2546674)

Ken je onze telefonische hulplijn de Naastenlijn (0900-2546674) al? Veel mensen uit de doelgroep nog niet. Graag maken we ons bekender en vertellen we wat waarvoor je bij ons voor terecht kunt.

Wat is nou typisch Naasten Centraal?

Bij MIND Naasten Centraal begrijpen we dat het ondersteunen van iemand met psychische problemen niet altijd eenvoudig is. Daarom hebben we een speciale hulplijn om familieleden, vrienden en andere naasten de ondersteuning te bieden die ze nodig hebben. En doen we op de ‘Naasten Centraal manier’: diegenen die naar je luisteren zijn zélf naasten en weten dus uit eigen ervaring precies waar je het over hebt.

Wij monitoren elke jaar de gesprekken en (hulp)vragen. Want wie vinden ons (of nog niet?) en waar is behoefte aan? Graag praten we je bij over wat opviel in 2023.

Wie bellen ons?

We worden vooral gebeld door ouders en partners. Ook mensen met een KOPP (Kind van een Ouder met Psychische Problemen) achtergrond weten ons goed te vinden. Een kleinere groep bellers belt over hun vriend of vriendin. De diagnose en aandoeningen waarover gebeld wordt verschillen. Dat past ook bij Naasten Centraal. We weten als geen ander uit ervaring dat de gevolgen die samengaan met deze diagnoses op elkaar lijken. Mensen die ons bellen zoeken dan ook echt hulp of tips om zelf te blijven staan. En dat werkt; onze vrijwilligers nemen de tijd, luisteren en weten veel. Juist de eigen ervaring van onze hulplijn vrijwilligers geeft meerwaarde.

Ouder van een kind met een psychose of een depressieve partner?

In 2023 werden we vooral gevonden door naasten van iemand met psychoses (-gevoeligheid), depressies en/of suïcide(wens) en van mensen met borderline problematiek. Regelmatig zijn (willen?) familieleden niet in zorg waardoor er geen hulp vanuit de GGZ beschikbaar is. Dat kan het extra lastig maken. En nog altijd worden naasten teveel vergeten of niet genoeg gezien vanuit de GGZ vangen we op. Ook dan denken we mee.

Steun

Zomaar ‘even’ onze telefonische Naastenlijn bellen? Dat is best een hele stap horen we terug van mensen die ons vinden. Gelukkig zijn bellers zijn na afloop opgelucht, of voelen ze zich gesteund. Of allebei. En dat is precies waar we het voor doen.

Bovendien zijn we ook goed op de hoogte waar je terecht kan bij collega-organisaties. Want naast dat we goed zijn in steunen en luisteren verwijzen we ook door. Mensen bellen ook soms terug. De tijd nemen we sowieso.

Misschien heb je ook een echtgenoot of bijvoorbeeld een moeder met psychische problemen? We kunnen het niet vaak genoeg zeggen: de mensen van de Naastenlijn zitten voor je klaar. Dus twijfel niet te lang en bel 0900-2546674.

Op de site zie je wanneer ze er zijn (vaak!):

Naar het overzicht Telefonische ondersteuning.

Meer dan 300 leden bij Faceboekgroep (ex)partners

Op zaterdag 18 november hadden we niet alleen de landelijke (ex)partner van middag in Amersfoort, maar ook mochten we onze 300e lid verwelkomen in onze Facebookgroep.

De Facebookgroep voor (ex)partners wordt gelukkig goed gevonden. Hier kan je terecht voor een luisterend oor of tips.

En wie kunnen we beter vragen waarom dat er zoveel zijn dan een lid uit de groep zelf? Marieke uit de groep zegt hierover:

Lees verder

Bel ons

Mail ons

Steun ons

Word lid

Praat mee