Daar gaat ze weer, haar jas tot bovenaan dichtgeknoopt en een sjaaltje om haar hoofd. Vanuit de achterkamer zien we haar fietsen over de dijk richting de stad. Ze ligt voorovergebogen over het stuur. Door de wind zwaait haar rok rond haar benen heen en weer. Ik blijf kijken tot ze niet veel meer is…

Lees Meer >>

Toen ik een jaar of twee was, woonden we tijdelijk op een bungalowpark. Daar was een kinderboerderij en als we over het park liepen, ging ik er altijd vandoor, naar de konijnen daar. Als kind speelde ik veel buiten, soms met de kinderen uit de buurt, maar ook in mijn eentje kon ik mij prima…

Lees Meer >>

“Ik wilde geen kinderen”, vertelt mijn moeder. Mijn broertje en ik kijken op van de tekeningen die we aan het maken zijn. “Als ik katholiek was geweest, dan was ik het klooster ingegaan”, vertelt ze verder. Ik had haar vragen gesteld over opa en oma, waarop mijn moeder begon te vertellen over haar ouderlijk huis.…

Lees Meer >>

Afgelopen week realiseerde ik me dat ik de laatste tijd niet meer genoot van bepaalde dingen in mijn leven. Dat kwam, omdat iemand mij daarmee confronteerde. Ik was, zonder me daarvan bewust te zijn, blijven hangen in een oud mechanisme en had me daaraan vastgeklampt. Er was een soort interventie van een ander voor nodig…

Lees Meer >>

“Hoe gaan we dit aan mama vertellen?”, zeg ik, terwijl ik mijn broertje gespannen aankijk. Hij kijkt me aan en meteen verschijnt op zijn voorhoofd een diepe rimpel. Ik wiebel onzeker van mijn ene voet op de andere. “Zeg jij het maar”, zegt mijn broertje. Onmiddellijk voel ik een naar gevoel in mijn buik opkomen. …

Lees Meer >>

Op mijn werk werd ik gebeld door een medewerker van Vincent van Gogh. Ik had geen idee wat dat voor organisatie is en ging op zoek. Via google las ik dat het een specialistische GGZ instelling in Venray is. Onderzoekers vermoeden dat Vincent van Gogh leed aan bipolariteit en borderline. Dat zal voor de instelling…

Lees Meer >>

Geboren op de keukenvloer  “Jouw bevalling was vreselijk”, zegt mijn moeder, “Het was de meest vreselijke bevalling die je kunt bedenken, een bevalling die je geen mens toewenst”. “Wat gebeurde er dan?”, vraag ik nieuwsgierig.  Ik sta naast haar op een krukje bij het aanrecht en prik met mijn wijsvinger in het koude rauwe gehakt…

Lees Meer >>

Een persoonlijk verhaal van Ilona over haar KOPP achtergrond en trauma. “Spreek niet vanuit de wond, maar vanuit het litteken.” Een zin uit een roman die ik aan het lezen ben. Hij bleef me bij en ik dacht er over na.  

Lees Meer >>

“Kom, we gaan naar buiten”, fluister ik tegen mijn broertje, terwijl ik hem aanstoot. Stilletjes lopen op onze sokken we via de bijkeuken naar de zware houten achterdeur. Ik ga aan de klink hangen om hem naar beneden te krijgen, zodat de deur opengaat. De deur lijkt erg op de deur die in de stal…

Lees Meer >>

Tijdens mijn moeders eerste opnames was ik nog jong en logeerde ik bij andere gezinnen. Ook al vond ik het niet overal even leuk, ik was er in ieder geval veilig en er werd voor mij gezorgd. Rond mijn 11e kreeg mijn moeder opnieuw een psychose. Deze keer greep niemand in en waren mijn moeder…

Lees Meer >>

“Mamma, mag ik een koekje?”, vraag ik aan mijn moeder die in bed ligt. “Ja”, zegt ze. Tevreden loop ik door het gangetje terug naar mijn broertje die in de keuken op me wacht. “Het mag”, zeg ik. Ik pak een stoel, zet die bij de kast en klim erop. Ik pak de blikken koektrommel…

Lees Meer >>

Een poosje terug kwam ik een vriendin tegen, die ik langere tijd niet had gezien. We maakten een afspraak en toen we een paar weken later samen op pad gingen, merkte ik dat mijn vriendin zich anders dan anders gedroeg. Ik vond haar onvriendelijk en bits, wat ik nooit eerder had ervaren. Ze vertelde me…

Lees Meer >>

Iedereen weet wat stress is, toch? Nou, deze KOPPer weet het pas sinds een aantal jaren. Niet omdat ik niet wist wat stress was, maar omdat ik het niet herkende bij mezelf. Toen een arts 35 jaar geleden een keer aan me vroeg of ik gespannen was, antwoordde ik met nee. Ik sprak de waarheid,…

Lees Meer >>

PING! BERICHTJE VAN EEN KLANT:er valt een sessie uit. ‘Oh lekker, even een middagje voor mezelf’, is mijn eerste gedachte. Heel gezond! Alleen voordat het grote genieten kan beginnen, moet ik eerst wat innerlijk werk verzetten. Onverwachte vrije tijd is voor mij een dingetje.Want onmiddellijk na dat ‘oh lekker’ word ik besprongen door die innerlijke…

Lees Meer >>

WIJ MENSEN VERLANGEN ALLEMAAL onbewust terug naar de volmaakte eenheid die we eens met onze moeder hebben gevormd, zei dertig jaar geleden mijn psychiater. Brrr, dacht ik toen ik dat hoorde, denkend aan mijn gekke moeder met haar neusharen en haar vreemde blik. Maar die herinnering dateerde van ver ná het moment dat ik – emotioneel…

Lees Meer >>

In de zomer nam een collega van mij afscheid. Ze ging met pensioen. Zij was een van mijn “moedertjes”, zoals ik er vele heb gehad. In wezen was ik altijd op zoek naar mijn eigen moeder, die bij tijd en wijle verdween in een psychose of een medicijnsluier. 

Lees Meer >>

ER VALT VANOCHTEND EEN KLANT UIT. Dat komt mooi uit, dan kan ik nog even wat was wegwerken en gauw de kamer doen met de Franse slag. Tijdens het stofzuigen mijmer ik daarover, de Franse slag. Niet al te grondig, betekent dat. Een ouderwetse uitdrukking met een duidelijk oordeel; als men die manier van werken goedgekeurd zou hebben,…

Lees Meer >>

Toen ik 28 was, chronisch depressief maar uitbehandeld in de reguliere ggz, deed ik een belangrijke ontdekking. Vóór die tijd liet ik mij altijd emotioneel jojoën door mijn omgeving. Als ik in een leuk studentenhuis woonde en een aardig vriendje had, voelde ik me geliefd en het waard om te leven. Maar ja, huisgenoten kwamen…

Lees Meer >>

Meer dan vijfendertig jaar geleden volgde ik op de sociale academie de Interculturele Leerroute. Ik was de enige Nederlandse leerling in mijn jaar en gebiologeerd door machtsverhoudingen. In die tijd was ik obsessief bezig met discriminatie, had alleen maar vrienden van kleur en wees mijn eigen witte identiteit af. Wit was immers de vijand. 

Lees Meer >>

Ken je de GVR? De Grote Vriendelijke Reus, uit het gelijknamige boek van Roald Dahl, is gek op fropskottel. De cola uit de reuzenwereld waarvan de belletjes omlaag zakken in plaats van, zoals in onze wereld, naar de oppervlakte stijgen. Als je flink wat inneemt van dat heerlijke brouwsel, ga je natuurlijk niet boeren. Dat…

Lees Meer >>

Mijn hond Bobby loopt van de week een nare verwonding in zijn keel op doordat hij op een stok zit te knauwen waar kennelijk een scherpe zijtak aan zit. Ik zie het niet gebeuren, ik hoor alleen een harde gil. Oei, ongelukje. Of erger? Vrienden hebben vorig jaar hun jonge hond moeten laten inslapen na…

Lees Meer >>

Ex ab sit omnis vero ea non illum consequatur est delectus quibusdam aut et beatae laborum neque provident omnis similique ex non inventore repellat consectetur quasi quo id dolorem est consequatur aperiam ratione rerum dolore aspernatur est numquam mollitia eligendi veniam aut mollitia eos omnis ullam aliquid quod non et delectus corrupti adipisci nihil perferendis…

Lees Meer >>

Als je leven voelt als een leven in cirkels, als geleefd worden, is het tijd een pas op de plaats te maken. Alles komt almaar terug op de manier zoals het al tijden, soms jaren gaat? Weer blijft het voor jou hetzelfde, soms even moeilijk of ellendig? En nu komt het (houd je vast): je…

Lees Meer >>

Vorige maand werkte ik mee aan een evenement. Ik had mijzelf een bepaalde taak toebedeeld, waarvan ik dacht dat ik hem makkelijk kon vervullen. Dat bleek toch niet zo te zijn.

Lees Meer >>